علایم کمبود روی در گندم عموماً در برگهاي مياني ظاهر مي شود. در بین گیاهان تفاوت های قابل ملاحظه ای دیده می شود. به طوری که در بعضی از بوته ها علایم به طور همزمان در برگ هاي پير و مياني ظاهر می گردند. این علائم اولیه تغییر رنگ از سبزطبیعی و سالم به سبز برنزی کدر وعموماً در وسط برگ ها ظاهر می شود. در این قسمت برگ لکه هایی به صورت سوختگی و علائم تنش خشکی ظاهر شده که از یک نقطه کوچک نکروزه سریعاً گسترش می یابد. و تدریجاً به حاشيه برگ‌ها كشيده مي‌شود. با شدت يافتن كمبود، برگ‌های بيشتری ظاهر شفاف (حالت روغني) پيدا مي‌كنند و ضمن بزرگتر شدن نقاط نکروزه، اطراف آنها را نقاط سبز مايل به زرد فرا مي‌گيرند. در این مرحله برگ های میانی مبتلا به کمبود روی از بین می روند و علايم در جوان ترین برگ ها نیز ظاهر مي گردد.
کمبود روی در گندم می تواند “درخاک هایی که مقدار روی کمتری دارند”، “در خاک هایی که روی در دسترس گیاه نیست” و “در خاک هایی که مقدار روی قابل جذب کاهش یافته است” ظاهر گردد. کمبود شدید روی در مزرعه موجب کوتاه ماندن و زردی شده و برگ ها به خاطر سوختگی در مرکزشان چین خورده می شوند. گاهی ممکن است کل مزرعه از کمبود روی آسیب ببیند، ولی اغلب اوقات آثار زردی به صورت پراکنده وجود دارد. سوپر فسفات ممکن است مقدار قابل توجهی روی به صورت ناخالصی داشته باشد، با توجه به این امر اثرات نامطلوب کمبود روی زمانی می تواند مشاهده شود که به جای سوپر فسفات، سایر کودهای فسفاته با مقدار روی کمتر در خاک های شنی مورد استفاده قرار گیرند.
