با توجه به ماهیت مجهول جذب بُر و عدم تحرک آن در گیاه، علایم کمبود بسیار متفاوت است و به وضعیت آب و هوایی در مراحل خاصی از رشد گیاه بستگی دارد. اولین نشانه مشخص کمبود بُر ترک خوردگی برگ های جوان در نزدیک رگبرگ اصلی است. این علامت با تعدادی دندانه های غیر طبیعی در حاشیه برگ همراه است، که از طرف مقابل رگبرگ اصلی تا قسمت ترک خورده در طول برگ ایجاد می شود. بعضی از برگ های جوان به صورت یک نوار خیلی باریک در طول برگ، کلرفیل خود را از دست میدهند. یکی دیگر از علایم مشخص کمبود بُر که گاهی ظاهر می شود، گسترش حالتی شبیه دندانه های اره در برگ های جوان است که از رشد غیر طبیعی سلول ها ناشی می شود. با شدت یافتن کمبود بُر، پنجه زنی افزایش می یابد و ساقه های جدید ظاهری آب گزیده (water- soaked) پیدا م یکنند و رنگ پرید هتر از قسم تهای پیرگیاه م یشوند. تغییر قابل توجهی در این بر گها به وجود می آید و نهایتاً مانند کمبودهای شدید مس و کلسیم بر گهای جوان تر دچار سوختگی شده و خشک می شوند.
عقیم شدن گل ها نیز از نشانه های کمبود بُر است. در مواردی کل خوشه عقیم می شود، پرچم ها باز نشده و تخمدان رشد نمی کند. در بعضی از سال ها علایم برگی که اشاره گردید ممکن است ظاهر شوند ولی حالت عقیمی پیش نیاید. در سالهایی نیز بدون ظهور علایم برگی مشخص، حالت عقیمی به شدت مشاهده گردد. علاوه بر اینها کمبود بُر به کاهش وزن هزار دانه و چروکیدگی و خشک شدن دانه ها منجر می شود.
