از اهميت رطوبت در كشت ذرت همين بس كه هروقت در افريقا خشكسالي ميشود و كشت ذرت ناموفق مي ماند درآنجا قحطي وگرسنگي اتفاق مي افتد . بوميان امريكا براي حفظ رطوبت و تأمين ازت در خاك شيوه خاصي رادركشت ذرت اعمال ميكردند كه به سه خواهر معروف بود .بدين ترتيب كه ذرت را برروي پشته كاشته ودردو طرف آن بذر لوبيا وكدو تنبل اضافه ميكردند تا لوبيا با رشد خود از بوته ذرت بعنوان قيم استفاده كرده واز طريق جذب ازت هوا وتبديل آن به ازت آلي نياز غذائي ذرت راتأمين نمايد ودرضمن كدو تنبل باگستردن برگ هاي پهن خود ضمن استفاده از ازت لوبيا رطوبت خاك در اطراف مجموعه را حفظ واز رويش علف هاي هرز جلوگيري كند . از نظرتوليد كل ماده خشك ذرت يك مصرف كننده آب با بازده خوبست ،وداراي بالاترين عملكرد دانه در ميان ساير غلات ميباشد .براي توليد حداكثر عملكرد يك رقم متوسط رس ذرت ، بسته به شرايط اقليمي، بين5000 تا8000 متر مكعب آب خالص بدون تلفات انتقال ونفوذ پذيري درخاك و….مورد نياز است.
دور وعمق آبياري وبارندگي تأثير زيادي بر عملكرد دانه دارد . راندمان مصرف آب ذرت براي عملكرد 6 تا 9 تن دانه (رطوبت دانه 12%) بین 8/0تا6/1كيلو گرم بر هر متر مكعب آب ميباشد.
بررسي ها نشان داده كه گياه ذرت در دوره رشد رويشي ورسيدن دانه ، به كم آبي نسبتا مقاوم ميباشد وبيشترين كاهش عملكرد دانه مربوط به كمبود آّب دردوره گلدهي بوده كه زمان ظهور كاكل ها وابريشمي شدن آنها وگرده– افشاني ذرت است. كمبود آب دراين دوره باعث كاهش گرده افشاني وكاهش تعداد دانه دربلال ها ميشود وحتي ممكن است دراثر خشك شدن كاكل ها بلال بدون دانه شده وعملكرد به صفر برسد (مرحله 2).كمبود آب دردوره رسيدن دانه موجب ريز شدن آنها وكاهش عملكرد خواهد شد (مرحله 3) ولي در دوره خشك شدن تأثير چنداني برتوليد دانه ندارد .البته در توليد ذرت علوفه اي دوره رشد حداقل 15 تا 20 روز كمتر از برداشت دانه ميباشد و حساسيت در بعضي از اين مراحل هم كمتر است. بنابراين در نقاطي كه كمبود آب زراعي يك عامل محدود كننده ميباشد ، بايد در برنامه كشت ،به نياز آبي اين گياه توجه داشت واگرالزام به كشت ذرت دانه اي باشد بايد با دانستن ميزان نياز آبي ومراحل مختلف رشد آن از نظرحساسيت به آب به نحوي آب را مديريت كرد كه كمترين آسيب به محصول برسد. جدول زير كه توسط آقاي هان وي در 1966 تنظيم گرديده راهنما ي خوبي براي اعمال اين مديريت ميباشد.
