جو نیمروز جزو جوهای دو رديفه بوده که دارای وزن دانه ی زياد، نسبتا پابلند، بسيار مقاوم به كم آبي، متحمل به شوري، تحمل نسبي به بيماري لكه برگي ناشي از قارچ هلمينتسپوريوم و نيمه حساس به سفيدك سطحي (پودري) است. جو نیمروز دارای نياز كودي كم، بسيار زودرس و تاريخ كاشت بهينه آن در مناطق معتدل اوايل آبانماه تا اواخر آذرماه و در مناطق گرم و خشك از نيمه آبانماه تا اواخر ديماه بوده ولي قابل كشت در تاريخ هاي تاخيري تا بسيار تاخيري نيز مي باشد. جو نیمروز هم به صورت آبی و هم به صورت دیم قابل کاشت است. جو نیمروز به ریزش دانه حساس و به خوابيدگي بوته نیمه حساس است. در بیشتر مناطق گرم تا معتدل و در بیشتر سال ها، اگر جو نیمروز به موقع کاشته شود تا بتواند از بارشهای اول فصل استفاده کند، در خاک های کلاس یک و دو حتي با یک نوبت آبیاری دارای محصول قابل برداشت اقتصادي است. در خاک های حاصلخیز و در شرایط زراعی مطلوب، جو نیمروز با چهار نوبت آبیاری در مناطق گرم و خشک دارای توانایی توليد 5 تن در هکتار و در مناطق معتدل توانایی تولید 6 تن در هکتار را دارد. امتیاز منحصر به فرد جو نیمروز نسبت به رقم های دیگر جو، نیاز آبی بسیار کم و مقاومت بسیار زیاد آن نسبت به خشکی و کم آبی است. عکس العمل این رقم نسبت به زنگ زرد جو در شرایط محیطی مساعد برای بروز بیماری، نیمه حساس تا حساس می باشد.
